Colca Canyon, Voetbal en meer!

Hoi allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven maar vandaag komt er weer een nieuwe blog online! Voor mij zelf is het niet zo handig dat ik pas zo laat mijn blog schrijf aangezien ook mijn belevenissen al weer een tijd geleden zijn gebeurd. Ik ga proberen om alles nog zo goed mogelijk op te schrijven.

Op 4 november vertrokken we om 4 uur 's ochtends  richting de Colca Canyon. Het was ongeveer 3 uur rijden. Helaas was de weg niet voor mij bestemd en zoals de meeste keren werd ik wagenziek. Gelukkig konden we nog even stoppen onderweg om nog even iets bijzonders mee te maken. Er was namelijk een volkaanuitbarsting. Voor mij heel bijzonder om te zien want tja dat heb je in Nederland niet. Toen we uiteindelijk in het dorpje aankwamen hebben we eerst nog even rondgereden. Daarna zijn we met de auto richting het bekendste stukje van de Colca Canyon gereden. En WAUW wat een prachtig uitzicht was dat. Niet te omschrijven. We hebben beneden in de cirkels vanuit het uitzicht kunnen genieten en natuurlijk wat foto's gemaakt.

Daarna zijn we verder gereden naar een geiser. Het was alleen nog niet zo makkelijk om daar te komen, Onderweg kwamen we namelijk een klein riviertje tegen die met grote stenen was omringt waardoor het voor sommige auto's erg moeilijk was om er doorheen te komen zonder de auto te beschadigen. Gelukkig is het uiteindelijk wel gelukt. Helaas kon ik niet van de geiser genieten aangezien ik me erg slecht voelde van de reis. Nadat de geiser was bekeken zijn we terug gereden naar het dorpje en hebben we een kerkje bezocht. Peru is tenslotte en erg gelovig land.
Na al een tijdje onderweg te zijn hadden de meesten wel honger gekregen en zijn we ergens bij een buffet wezen eten. Toen de buikjes allemaal weer goed gevuld waren zijn we naar het hotel gereden. Het was nog een stukje rijden maar toen we bij het hotel aankwam was er opnieuw een mooi uitzicht. Na de tassen in de kamer te hebben gezet zijn we snel gaan omkleden om te gaan zwemmen. Het water werd verward door de natuur. Ik ben alleen vergeten hoe het precies was....
De volgende ochtend gingen we ontbijten in het hotel. Ik had sinds tijden niet meer zn lekker ontbijt gehad. PFF wat heb ik daar van genoten. Daarna zijn we even op bezoek geweest bij het kleine boerderijtje. Niet met koeien maar met Alpaca's en Lama's. We mochten de Alpaca's en Lama's eten geven. Naast het boerderijtje hing ook een schommel. Het zat niet heel comfortabel maar ik kon het natuurlijk niet laten om even te gaan schommelen. Daarna zijn we nog weer even wezen zwemmen en toen moesten we ons al weer haasten om terug richting Arequipa te gaan.

Hier nog even wat algemene informatie over de Colca Canyon. De Colca Canyon is een Canyon van de Colca rivier en heeft een diepte van 3270 meter. Hiermee is het een van de diepste Canyons van de wereld. Het is een van de meest bezochte toeristische bestemmingen van Peru met ongeveer 120.000 bezoekers per jaar. De Colca Canyon staat ook wel bekend als de plek waar je de condor kunt spotten. Helaas was de condor niet aanwezig toen wij er waren.
 

15 November was dan de belangrijkste voetbalwedstrijd sinds tijden. Peru kon zich na 36 jaar weer plaatsen voor het WK in 2018 in Rusland. De wedstrijd was tegen Nieuw-Zeeland. Toen het eerste doelpunt viel begon de familie te schreeuwen. Maar toen het 2e doelpunt aan bijna het einde van de wedstrijd werd gemaakt was het een grote chaos. Mijn familie was enorm blij maar ook op de straten was de sfeer erg goed. Enorm veel auto's waren aan het toeteren en er was zelfs vuurwerk. Volgend jaar is het dus niet naar Nederland kijken op het WK maar naar Peru!

Zaterdag 18 november ben ik samen met marcello naar een feest geweest. Een meisje werd 15 en dat werd enorm gevierd. Ik keek m'n ogen uit. Het leek wel op een bruiloft. Er was een grote trap waar ze vanaf kwam met een bruidsjurk. 15 jongens en meisjes die naast haar stonden. Een hele dans en zelfs een speech. Het was een gezellige avond!

24 november had Dariana een wedstrijd van de atletiek. Ze deed mee aan de estafette en daarmee hebben ze een zilveren medaille gehaald.
's Avonds werd mij verteld dat we de volgende ochtend om 5 uur zouden vertrekken. Ik had mijn wekker om 4 uur gezet want ik moest mijn tas nog verder inpakken. Alleen toen ik wakker was hoorde ik nog niemand en dat vond ik best vreemd. Rond ongeveer 5 uur was ik klaar maar ik hoorde nog steeds niemand. Vreemd. Blijkbaar is het verkeerd verteld of heb ik het verkeerd begrepen maar we gingen pas rond kwart over 6 weg... We zijn toen naar het strand gereden in Mollendo. Een vriend van mijn ouders was jarig en dat gingen we vieren. Eerst hebben nog in een klein restaurantje ontbeten. Daarna hebben we nog even rondgereden en gekeken naar mogelijk nieuwe gronden voor nieuwe huizen. Blijkbaar is het hier beter om een extra huis te kopen dan het geld op de bank te zetten. Daarna zijn we doorgereden naar het hotel alleen konden we nog niet de kamer in dus hebben we ons op de wc omgekleed om naar het strand te gaan. We hebben de hele ochtend en middag doorgebracht op het strand. 's Avonds zijn we naar het huis van de vrienden geweest en hebben hier de verjaardag nog eens gevierd van de vriend van mijn ouders.
De volgende ochtend zijn opnieuw naar het strand geweest maar een ander als de dag ervoor. Dit was een soort van baaitje. Dat was enorm mooi en ik heb daar ook erg genoten. Wat wel opvallend was  was het bordje waarop het volgende stond:

Toen ik zei dat dat voor mij iets nieuws was en vertelde dat in Nederland niet voorkomt keek Marcello verbaasd op "NIET, wat vreemd". Na nog wat gegeten te hebben was het al weer tijd om terug te gaan naar Arequipa

1 december zijn we 's avonds naar school geweest om naar een muziekoptreden van de school te gaan kijken. Dariana mocht voor het eerst meedoen met de grote band. We waren er al vroeg en moesten dus nog best een tijd wachten. Toen het uiteindelijk begon had ik er eerlijk gezegd iets anders van verwacht. Het is namelijk een gigantisch verschil met het orkest waar ik in Nederland bij speelde. Maar het was wel leuk om naar te kijken!

 2 December ben ik samen met mijn contactpersoon wezen lunchen en hebben we gepraat over mijn leven nu hier in Peru. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een speciaal gebouw alleen was nogal lastig om dit te vinden. We hebben er ongeveer een uur over gedaan omdat we steeds de weg krijt raakten. Toen we het gevonden hadden zijn we naar boven gelopen en vanuit daar was er een uitzicht over Arequipa. Helaas was het een beetje bewolkt waardoor niet alles zichtbaar was.

Vandaag is het alweer 7 December. En dat betekend dat het nog maar 9 dagen is tot het beste kerst en nieuwjaarscadeau. Ik kijk er enorm naar uit!

Tot snel

Reacties