Buenas Tardes!
Hierbij weer mijn korte verslag van de afgelopen week:
Vrijdagavond gingen we sporten. Op mijn telefoon had ik al wat sms'jes binnen gekregen wat ik niet helemaal snapte. Blijkbaar waren ze voor de waarschuwing van de aardbeving oefening die om 8 uur zou zijn. Natuurlijk een beetje apart voor mij want in Eibergen kennen ze geen aardbevingen... Voor hier is het echter wel enorm belangrijk want een paar dagen eerder was er een aardbeving 6.6 op de schaal van richter. Eerder had ik al gevraagd hoe ik hierop moest reageren, het antwoord was rustig blijven en als het te heftig wordt dat ik onder de deur moet gaan staan.
Omdat de aardbeving 's nachts was en ik me herinnerde om rustig te blijven, en te denken dat het wel weer overig ging, bleef ik gewoon liggen. Mijn moeder riep of alles goed met mij was waarop ik natuurlijk 'ja' antwoordde. De volgende ochtend hoorde ik dat het niet normaal is om bij deze kracht rustig te blijven en dat de familie normaal met z'n allen naar beneden gaat en dan te wachten tot de aardbeving over is. Weer iets nieuws geleerd!
Zondags waren de kwalificatie wedstrijden volleybal voor het WK in Arequipa. Daar zijn we kijkje wezen nemen. De wedstrijden zouden om 4 uur beginnen. Ik dacht dat het alleen Peru - Argentinië was maar om 4 uur begon de wedstrijd Uruguay - Colombia. Het hele stadion zat al vol. Allemaal te wachten tot Peru aan de beurt was.
Van te voren had ik al gehoord dat Uruguay de mindere partij was van de 4 teams. En dat bleek ook zo. Ik moet eerlijk zeggen dat de wedstrijd Uruguay - Colombia niet heel bijzonder was om naar te kijken omdat Colombia duidelijk een stuk beter was. De uitslagen waren dan ook als volgt:
Uruguay 10 - 25 Colombia
Uruguay 10 - 25 Colombia
Uruguay 11 - 25 Colombia
Rond een uur of 6 begon de wedstrijd Peru - Argentinië. Deze wedstrijd was een stuk spannender. Voordat de wedstrijd begon zat de sfeer er al goed in. Iedereen was met de muziek aan het meezingen wat natuurlijk voor aardig wat lawaai zorgt. Gelukkig had ik onthouden van de basketbalwedstrijd dat er veel lawaai was dus had ik mijn oordopjes meegenomen. En dat was een hele goede keuze want zelfs met oordopjes was het geluid enorm.
Toen de eerste set begon, liep de spanning al goed op. De teams waren erg aan elkaar gewaagd. Helaas lukte het Peru niet om de eerste set te winnen. Het werd 25 - 22.
De 2e set was helaas ook net niet genoeg om te winnen. Het werd 25 - 20. De 3e set daarentegen ging enorm goed en deze wonnen ze dan ook met 25- 18.
Helaas de 4e set was er geen kans meer om te winnen want de voorsprong van Argentinië werd steeds maar groter. Het eind hebben we dan ook niet afgekeken omdat we anders niet meer een taxi konden vinden die ons naar huis kon brengen. Wat ik dan ook op internet heb gevonden is dat ze met 25 - 16 verloren hebben.
Dinsdag avond hebben we Marcello weg gebracht naar het busstation. Hij ging met school voor een week naar Bolivia. Maandag komt hij weer terug. Omdat hij verder geen internet had weet ik nog niet hoe het was. Maar volgende week ga ik zelf even een kort kijkje nemen in Bolivia (voor mijn visum).
Donderdag was de verjaardag van een tante. Hier zijn we natuurlijk naartoe geweest. Het duurde alleen wel even voordat we begonnen met zingen omdat haar man eerst nog thuis moest komen van het werk in Cuzco.
Vrijdag aan het begin van de avond zou ik volleybaltraining hebben. Helaas doordat ik niet wist dat ze 's ochtends training hadden ging dit niet door. Erg jammer. Daardoor kon ik echter toch nog Dariana uitzwaaien die met school een dagje op kamp ging. Maar voordat ze konden vertrekken moesten alle spullen eerst nog boven op het kleine busje geplaatst worden. Een hele klus. Wij in Nederland zouden hiervoor een aanhanger hebben geregeld. Uiteindelijk met wat vertraging gingen ze rond half 7 rijden.
Nadat we Dariana hadden weg gebracht zijn we naar de supermarkt gegaan waar ik voor het eerst alleen boodschappen heb gedaan. Onderweg naar huis zijn we nog ergens wezen eten. Dit was erg lekker en gezellig!
Vanochtend moesten we optijd opstaan omdat we gingen picknicken. Het was ongeveer een uurtje rijden. Ik dacht dat dit met alle ouders + kinderen was die samen met Dariana op kamp gingen maar dat was niet zo. Het was alleen met de vader en moeder op de plek waar de kinderen ook op kamp waren. Toen de kinderen weg gingen, gingen wij uiteindelijk ook weg. We gingen ergens eten waar de kinderen ook gingen eten. Ik snapte niet zo goed waarom. Toen we klaar waren met eten moesten we eerst nog een half uur in de auto wachten tot het kamp van Dariana afgelopen was zodat ze met ons in de auto terug kon naar huis, Dariana vond dit echter niet zo leuk en wilde graag met het busje met de andere kinderen terug.
Nu zit ik inmiddels op mijn bed en het begint al donker te worden. Ik kijk erg uit naar de volgende weken waar ook weer leuke dingen staan gepland. Wat dat is zou ik in de volgende blog vertellen!
Tot snel👋
Hierbij weer mijn korte verslag van de afgelopen week:
Vrijdagavond gingen we sporten. Op mijn telefoon had ik al wat sms'jes binnen gekregen wat ik niet helemaal snapte. Blijkbaar waren ze voor de waarschuwing van de aardbeving oefening die om 8 uur zou zijn. Natuurlijk een beetje apart voor mij want in Eibergen kennen ze geen aardbevingen... Voor hier is het echter wel enorm belangrijk want een paar dagen eerder was er een aardbeving 6.6 op de schaal van richter. Eerder had ik al gevraagd hoe ik hierop moest reageren, het antwoord was rustig blijven en als het te heftig wordt dat ik onder de deur moet gaan staan.
Omdat de aardbeving 's nachts was en ik me herinnerde om rustig te blijven, en te denken dat het wel weer overig ging, bleef ik gewoon liggen. Mijn moeder riep of alles goed met mij was waarop ik natuurlijk 'ja' antwoordde. De volgende ochtend hoorde ik dat het niet normaal is om bij deze kracht rustig te blijven en dat de familie normaal met z'n allen naar beneden gaat en dan te wachten tot de aardbeving over is. Weer iets nieuws geleerd!
Zondags waren de kwalificatie wedstrijden volleybal voor het WK in Arequipa. Daar zijn we kijkje wezen nemen. De wedstrijden zouden om 4 uur beginnen. Ik dacht dat het alleen Peru - Argentinië was maar om 4 uur begon de wedstrijd Uruguay - Colombia. Het hele stadion zat al vol. Allemaal te wachten tot Peru aan de beurt was.
Van te voren had ik al gehoord dat Uruguay de mindere partij was van de 4 teams. En dat bleek ook zo. Ik moet eerlijk zeggen dat de wedstrijd Uruguay - Colombia niet heel bijzonder was om naar te kijken omdat Colombia duidelijk een stuk beter was. De uitslagen waren dan ook als volgt:
Uruguay 10 - 25 Colombia
Uruguay 10 - 25 Colombia
Uruguay 11 - 25 Colombia
Rond een uur of 6 begon de wedstrijd Peru - Argentinië. Deze wedstrijd was een stuk spannender. Voordat de wedstrijd begon zat de sfeer er al goed in. Iedereen was met de muziek aan het meezingen wat natuurlijk voor aardig wat lawaai zorgt. Gelukkig had ik onthouden van de basketbalwedstrijd dat er veel lawaai was dus had ik mijn oordopjes meegenomen. En dat was een hele goede keuze want zelfs met oordopjes was het geluid enorm.
Toen de eerste set begon, liep de spanning al goed op. De teams waren erg aan elkaar gewaagd. Helaas lukte het Peru niet om de eerste set te winnen. Het werd 25 - 22.
De 2e set was helaas ook net niet genoeg om te winnen. Het werd 25 - 20. De 3e set daarentegen ging enorm goed en deze wonnen ze dan ook met 25- 18.
Helaas de 4e set was er geen kans meer om te winnen want de voorsprong van Argentinië werd steeds maar groter. Het eind hebben we dan ook niet afgekeken omdat we anders niet meer een taxi konden vinden die ons naar huis kon brengen. Wat ik dan ook op internet heb gevonden is dat ze met 25 - 16 verloren hebben.
Dinsdag avond hebben we Marcello weg gebracht naar het busstation. Hij ging met school voor een week naar Bolivia. Maandag komt hij weer terug. Omdat hij verder geen internet had weet ik nog niet hoe het was. Maar volgende week ga ik zelf even een kort kijkje nemen in Bolivia (voor mijn visum).
Donderdag was de verjaardag van een tante. Hier zijn we natuurlijk naartoe geweest. Het duurde alleen wel even voordat we begonnen met zingen omdat haar man eerst nog thuis moest komen van het werk in Cuzco.
Vrijdag aan het begin van de avond zou ik volleybaltraining hebben. Helaas doordat ik niet wist dat ze 's ochtends training hadden ging dit niet door. Erg jammer. Daardoor kon ik echter toch nog Dariana uitzwaaien die met school een dagje op kamp ging. Maar voordat ze konden vertrekken moesten alle spullen eerst nog boven op het kleine busje geplaatst worden. Een hele klus. Wij in Nederland zouden hiervoor een aanhanger hebben geregeld. Uiteindelijk met wat vertraging gingen ze rond half 7 rijden.
Vanochtend moesten we optijd opstaan omdat we gingen picknicken. Het was ongeveer een uurtje rijden. Ik dacht dat dit met alle ouders + kinderen was die samen met Dariana op kamp gingen maar dat was niet zo. Het was alleen met de vader en moeder op de plek waar de kinderen ook op kamp waren. Toen de kinderen weg gingen, gingen wij uiteindelijk ook weg. We gingen ergens eten waar de kinderen ook gingen eten. Ik snapte niet zo goed waarom. Toen we klaar waren met eten moesten we eerst nog een half uur in de auto wachten tot het kamp van Dariana afgelopen was zodat ze met ons in de auto terug kon naar huis, Dariana vond dit echter niet zo leuk en wilde graag met het busje met de andere kinderen terug.
Nu zit ik inmiddels op mijn bed en het begint al donker te worden. Ik kijk erg uit naar de volgende weken waar ook weer leuke dingen staan gepland. Wat dat is zou ik in de volgende blog vertellen!
Tot snel👋
Weer veel beleefd en mooie bijzondere foto's. Mama
BeantwoordenVerwijderen