Hoi allemaal,
Afgelopen week heb ik een van de mooiste reisjes in mijn leven mogen maken (tot nu toe dan). Ik kan nog niet zo goed beseffen wat ik allemaal heb gezien maar ik ga voor jullie proberen om het zo goed mogelijk op te schrijven.
Dit begon allemaal op donderdag 26 oktober. Op deze dag zou ik bezoek krijgen van Bram. Hij is ook op uitwisseling in Peru - Lima. Tussen 6 en 7 uur 's ochtends zou hij met de bus aankomen bij het busstation. Natuurlijk zou ik hem op gaan halen maar toen ik wakker werd had hij een berichtje (5:20)gestuurd dat hij in Camana was en dat is nog 2.5 uur van Arequipa. Ik kon dus gelukkig nog iets langer slapen.đŸ˜… Rond een uur of 8 zijn we naar het busstation gereden en om kwart voor negen kwam Bram aan. We zijn toen thuis even wat wezen eten en hebben we natuurlijk even bij gepraat over wat we hebben meegemaakt tijdens ons avontuur. Rond half 11 gingen we naar het centrum voor een city trip. Nu zou je vast denken dat ik alles al gezien had maar dat was niet zo. We zijn eerst naar een klein pleintje gereden met een Italiaanse sfeer. Voor mij voelde het een beetje als een vakantiegevoel. Daarna hebben we een hele mooie plaats bezocht dat op de Unesco werelderfgoed lijst staat. Het was echt prachtig. Hierna hebben we nog wat andere plekjes bezocht en na een uur of 4 was de tour afgelopen.
's Middags tijdens het eten ging de deurbel. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker maar dit keer was het een speciaal moment. Er was een postbode die vertelde dat hij een pakketje voor mij had. We renden naar de deur alleen viel het pakketje toen een beetje tegen. Het was alleen het briefje om het pakketje op te halen. 10 minuten later zaten we in de taxi op weg naar het postkantoor. En jahoor! Een grote doos. We waren allebei zo nieuwsgierig wat er in zat dat we op het postkantoor nog de doos hebben geopend. Het zal vol met allerlei lekker Nederlands eten. Zoals harde worst, pinda's, kaas, kaneelcake, dropjes, snoepjes, chocola en natuurlijk niet te vergeten de stroopwafels. PFFF wat was dat eerste (en natuurlijk de rest van de hapjes) enorm lekker. Echt genieten!! Ik ben mijn familie echt enorm dankbaar voor dit verjaardagscadeau. Beter had niet gekund❤đŸ˜˜
(sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's )
's Avonds gingen we naar het busstation. Dit was de eerste keer dat ik zonder mijn familie op stap ben geweest. Na het afscheid vertrok de bus om half 11 richting Puno alleen de reis verliep iets ander als gepland. Na 10 minuten rijden stopte de bus op een beetje een afgelegen zandpad. Na 5 minuten wachten begonnen de Peruanen een beetje te stressen. Er werd op de deur gebonsd. Blijkbaar was de deur op slot en kon niemand eruit. De politie werd gebeld. Gelukkig naar een paar minuten wachten ging de deur weer open en alle Peruanen renden de bus uit. Wij wisten nog niet wat er aan de hand omdat we met een andere Nederlandse jongen aan het praten waren over een enorm snurkende meneer.... Uiteindelijk verlieten wij ook maar net als alle anderen de bus. Toen we buiten stonden te wachten bleek dat de bus kapot was en dat we in een andere voorbij rijdende bus moesten om toch in Puno te komen. Na 10 minuten wachten belden we toch maar mijn ouders. Zei zijden dat we moesten blijven wachten tot er een andere bus langs kwam. Dit was voor mij een beetje vreemd omdat normaal gesproken mijn ouders erg beschermend zijn. Gelukkig naar nog een tijdje wachten konden we in een ander klein busje. Het was niet heel comfortabel. Ik zat dan erg krap omdat ik tussen 2 mensen in zat en het was ook nog eens "enorm" koud. Gelukkig was de reis maar 6 uur. Rond 5 uur kwamen we vrijdag ochtend in Puno aan. Hier moesten we eigenlijk eerst naar het busstation om ons geld terug te vragen maar het busstation was nog gesloten en daarom zijn we maar op zoek gegaan naar een hostel om nog even een paar uurtjes bij te slapen.
Rond een uur of 9 zijn we maar weer op stap gegaan. Eerst hebben we een restaurantje gezocht om te ontbijten. Dit viel nog vies tegen. Ondanks dat Peruanen veel eten konden we bijna nergens een normaal ontbijt krijgen. Het ontbijt was dan ook een broodje met stukjes vlees, tomaat en heel veel ui. Gelukkig was het wel lekker. Nadat onze buikjes weer gevuld waren gingen we de stad verkennen. En doordat het richtingsgevoel van ons allebei niet heel goed is hebben we binnen ongeveer 3 uur de hele stad verkend. Gelukkig heeft ons slechte richtingsgevoel nog wel iets geholpen. Zo zijn we onder andere een winkeltje tegengekomen waar te kleine tripjes verkochten. Hier hebben we een tripje gekocht van ongeveer 4 uur.
Om 1 uur vertrokken we met de bus. We hadden elke keer maar een klein beetje tijd om de bus uit te gaan om foto's te maken. Onze eerste stop was boven op de berg waar we over heel Puno en een deel van het Titicacameer konden kijken. Daarna zijn we door gereden naar een huis. Hier woonden een paar typische mensen. Ik ben alleen de naam vergeten.... Voordat we het huis in gingen, mochten we op de foto met de alpaca's.
Erg leuk maar ook wel een beetje spannend omdat je natuurlijk niet weet of ze spugen! In het huis mochten we rond kijken en kregen we wat uitleg over het eten. Ze aten hier onder andere aardappel met "eetbare" klei. We konden natuurlijk niet achter blijven met proeven. Ik moet eerlijk zeggen dat het eigenlijk niet echt naar iets smaakte. Het was vooral een beetje droog.
Na de ontmoeting met de mensen zijn we doorgereden naar de eindbestemming. We moesten eerst nog ongeveer een kwartiertje de berg op lopen maar daarna zouden we een prachtig uitzicht hebben. Tijdens het lopen merkte ik wel dat ik wat moeite kreeg met het ademen. Het was namelijk boven de 4000 meter. Maar dat was allemaal de moeite waard want wat was het boven op de berg prachtig. Niet te beschrijven!
Toen we terug waren van de trip zijn we ergens wezen eten. Als voorgerecht hadden we een groentesoep. Als hoofdgerecht had ik een Pizza. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit z'n slechte pizza heb gegeten. Bram had Alpaca en dat was daarentegen erg lekker. Als nagerecht had ik een klein schaaltje met fruit en Bram had een soort van pannenkoek. Dit alles was 20 Sol wat omgerekend ongeveer 5 euro is.
Na het eten wilden we naar de film gaan om zo de avond door te komen. Helaas was er alleen geen andere film dan Horror dat op dat moment draaide. Met andere woorden, de film ging niet door. Onderweg naar het hostel kwamen we een straattheater tegen. Hier wilden we even kijken maar dat even veranderde in ongeveer een uur. Bram werd uitgenodigd om mee te spelen in het theater stuk. Super leuk maar wel een beetje koud omdat het begon te regenen. 's Middags hadden wij allebei gezegd dat het ons wel fijn leek om weer eens door de regen te lopen maar nu het regende veranderde onze mening meteen....
Zaterdagochtend moesten we om half 7 's klaar staan voor het busstation. Een AFS vrijwilliger zou ons helpen om met de bus naar de grens van Peru - Bolivia te gaan. Het reisje was namelijk alleen omdat we een nieuwe stempel nodig hadden om legaal in Peru te verblijven. Uiteindelijk moesten we z'n 2.5 uur rijden naar de grens. Tijdens deze rit begon ik me niet zo lekker te voelen door mijn wagenziekte. Tijdens het wachten voor onze stempel ging dit dan ook even niet zo lekker en moest ik overgeven. Gelukkig ging het daarna iets beter. Alleen er was wel een nadeel. De AFS vrijwilliger had verteld dat La Paz (de hoofdstad van Bolivia) maar 1.5 uur verder was. Natuurlijk wilde wij daar wel even een kijkje nemen. Alleen dat betekende wel dat ik ondanks mijn wagenziekte nog wel weer 1.5 uur moest rijden.
Toen we een uur gereden hadden dachten we dat we in La Paz waren aangekomen. Maar niets was minder waar. Het waren pas de voorwijken. Het was wel heel bijzonder om te zien dat alles in Bolivia er al zo anders uit zag dan in Peru.
Uiteindelijk kwamen we in het centrum van La Paz en omdat we niet zo heel veel tijd hadden hebben we een taxi genomen naar het begin van een opstapplaats voor de kabelbaan. Vanaf hier hebben wij eigenlijk de stad verkend.
Na een ritje van ongeveer 30 minuten over La Paz had Bram wel trek gekregen. We hebben toen een tentje opgezocht en hier heeft hij een broodje met worst, tomaat en sla voor 3.50 Boliviaanse Boliviano gegeten. Dit is omgerekend ongeveer 40 cent.
Na het eten hebben we eigenlijk meteen weer een taxi terug genomen naar de plek waar het busje weer zou vertrekken naar de grens. We zijn dan eigenlijk ook maar 1 uurtje in La Paz zelf geweest. En toen kon de terugreis weer beginnen. Eerst 1.5 uur terug naar de grens. Toen 2.5 uur terug naar Puno en toen nog eens 6 uur met de bus terug naar Arequipa.
Zondagsochtend kwamen we om kwart over 4 aan in Arequipa. Mijn ouders hadden gezegd dat we een taxi moesten nemen terug naar huis. Ik vond het opzich wel jammer dat ze ons niet kwamen ophalen van het busstation. Het was voor mij immers de eerste keer dat ik in mijn "eentje" een reisje had gemaakt. Eenmaal thuis aangekomen zijn we eerst nog even terug naar bed gegaan om wat slaap in te halen.
Rond 12 uur gingen we met de auto ergens naar toe. Mijn vader ging Pisco (Een typische alcoholische versnapering uit Peru) verkopen aan een restaurant. Mijn familie maakt namelijk zelf Pisco. Nadat hij dit verkocht had gingen we ergens anders heen om te eten. Het eten was erg lekker alleen wel enorm veel!
's Middags ben ik samen met Bram en Marcello naar een kerkje gegaan. Marcello moest namelijk voor zijn huiswerk vragen stellen aan de meneer van de kerk (en opnieuw ben ik de naam vergeten...)en dit moest gefilmd worden. Toen we daarna weer thuis waren was het al weer bijna tijd dat Bram weer terug ging naar Lima. Rond 7 uur hebben we hem weer naar het busstation gebracht waar hij om 8 uur met de bus vertrok terug naar zijn familie in Lima.
Inmiddels is het al woensdag. Ik had wat problemen met het uploaden van de foto's vandaar dat het iets langer duurde dan gepland. Maarja dat kan nu eenmaal in Peru!
Ik vond het zelf een erg leuke ervaring. Ik heb erg genoten van mijn korte/ lange reis. Aankomend weekend staat er weer wat leuks gepland! De eerst komende tijd vermaak ik me denk ik wel!
Tot snel!
PS: Hierbij toch nog 2 foto's omdat het ZO mooi was!
Afgelopen week heb ik een van de mooiste reisjes in mijn leven mogen maken (tot nu toe dan). Ik kan nog niet zo goed beseffen wat ik allemaal heb gezien maar ik ga voor jullie proberen om het zo goed mogelijk op te schrijven.
Dit begon allemaal op donderdag 26 oktober. Op deze dag zou ik bezoek krijgen van Bram. Hij is ook op uitwisseling in Peru - Lima. Tussen 6 en 7 uur 's ochtends zou hij met de bus aankomen bij het busstation. Natuurlijk zou ik hem op gaan halen maar toen ik wakker werd had hij een berichtje (5:20)gestuurd dat hij in Camana was en dat is nog 2.5 uur van Arequipa. Ik kon dus gelukkig nog iets langer slapen.đŸ˜… Rond een uur of 8 zijn we naar het busstation gereden en om kwart voor negen kwam Bram aan. We zijn toen thuis even wat wezen eten en hebben we natuurlijk even bij gepraat over wat we hebben meegemaakt tijdens ons avontuur. Rond half 11 gingen we naar het centrum voor een city trip. Nu zou je vast denken dat ik alles al gezien had maar dat was niet zo. We zijn eerst naar een klein pleintje gereden met een Italiaanse sfeer. Voor mij voelde het een beetje als een vakantiegevoel. Daarna hebben we een hele mooie plaats bezocht dat op de Unesco werelderfgoed lijst staat. Het was echt prachtig. Hierna hebben we nog wat andere plekjes bezocht en na een uur of 4 was de tour afgelopen.
 |
| Het "Italiaanse" pleintje |
's Middags tijdens het eten ging de deurbel. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker maar dit keer was het een speciaal moment. Er was een postbode die vertelde dat hij een pakketje voor mij had. We renden naar de deur alleen viel het pakketje toen een beetje tegen. Het was alleen het briefje om het pakketje op te halen. 10 minuten later zaten we in de taxi op weg naar het postkantoor. En jahoor! Een grote doos. We waren allebei zo nieuwsgierig wat er in zat dat we op het postkantoor nog de doos hebben geopend. Het zal vol met allerlei lekker Nederlands eten. Zoals harde worst, pinda's, kaas, kaneelcake, dropjes, snoepjes, chocola en natuurlijk niet te vergeten de stroopwafels. PFFF wat was dat eerste (en natuurlijk de rest van de hapjes) enorm lekker. Echt genieten!! Ik ben mijn familie echt enorm dankbaar voor dit verjaardagscadeau. Beter had niet gekund❤đŸ˜˜
(sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's )
's Avonds gingen we naar het busstation. Dit was de eerste keer dat ik zonder mijn familie op stap ben geweest. Na het afscheid vertrok de bus om half 11 richting Puno alleen de reis verliep iets ander als gepland. Na 10 minuten rijden stopte de bus op een beetje een afgelegen zandpad. Na 5 minuten wachten begonnen de Peruanen een beetje te stressen. Er werd op de deur gebonsd. Blijkbaar was de deur op slot en kon niemand eruit. De politie werd gebeld. Gelukkig naar een paar minuten wachten ging de deur weer open en alle Peruanen renden de bus uit. Wij wisten nog niet wat er aan de hand omdat we met een andere Nederlandse jongen aan het praten waren over een enorm snurkende meneer.... Uiteindelijk verlieten wij ook maar net als alle anderen de bus. Toen we buiten stonden te wachten bleek dat de bus kapot was en dat we in een andere voorbij rijdende bus moesten om toch in Puno te komen. Na 10 minuten wachten belden we toch maar mijn ouders. Zei zijden dat we moesten blijven wachten tot er een andere bus langs kwam. Dit was voor mij een beetje vreemd omdat normaal gesproken mijn ouders erg beschermend zijn. Gelukkig naar nog een tijdje wachten konden we in een ander klein busje. Het was niet heel comfortabel. Ik zat dan erg krap omdat ik tussen 2 mensen in zat en het was ook nog eens "enorm" koud. Gelukkig was de reis maar 6 uur. Rond 5 uur kwamen we vrijdag ochtend in Puno aan. Hier moesten we eigenlijk eerst naar het busstation om ons geld terug te vragen maar het busstation was nog gesloten en daarom zijn we maar op zoek gegaan naar een hostel om nog even een paar uurtjes bij te slapen.
Rond een uur of 9 zijn we maar weer op stap gegaan. Eerst hebben we een restaurantje gezocht om te ontbijten. Dit viel nog vies tegen. Ondanks dat Peruanen veel eten konden we bijna nergens een normaal ontbijt krijgen. Het ontbijt was dan ook een broodje met stukjes vlees, tomaat en heel veel ui. Gelukkig was het wel lekker. Nadat onze buikjes weer gevuld waren gingen we de stad verkennen. En doordat het richtingsgevoel van ons allebei niet heel goed is hebben we binnen ongeveer 3 uur de hele stad verkend. Gelukkig heeft ons slechte richtingsgevoel nog wel iets geholpen. Zo zijn we onder andere een winkeltje tegengekomen waar te kleine tripjes verkochten. Hier hebben we een tripje gekocht van ongeveer 4 uur.
Om 1 uur vertrokken we met de bus. We hadden elke keer maar een klein beetje tijd om de bus uit te gaan om foto's te maken. Onze eerste stop was boven op de berg waar we over heel Puno en een deel van het Titicacameer konden kijken. Daarna zijn we door gereden naar een huis. Hier woonden een paar typische mensen. Ik ben alleen de naam vergeten.... Voordat we het huis in gingen, mochten we op de foto met de alpaca's.
 |
Het bakje met de lepel is de klei
|
 |
| De keuken |
Na de ontmoeting met de mensen zijn we doorgereden naar de eindbestemming. We moesten eerst nog ongeveer een kwartiertje de berg op lopen maar daarna zouden we een prachtig uitzicht hebben. Tijdens het lopen merkte ik wel dat ik wat moeite kreeg met het ademen. Het was namelijk boven de 4000 meter. Maar dat was allemaal de moeite waard want wat was het boven op de berg prachtig. Niet te beschrijven!
Toen we terug waren van de trip zijn we ergens wezen eten. Als voorgerecht hadden we een groentesoep. Als hoofdgerecht had ik een Pizza. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit z'n slechte pizza heb gegeten. Bram had Alpaca en dat was daarentegen erg lekker. Als nagerecht had ik een klein schaaltje met fruit en Bram had een soort van pannenkoek. Dit alles was 20 Sol wat omgerekend ongeveer 5 euro is.
Na het eten wilden we naar de film gaan om zo de avond door te komen. Helaas was er alleen geen andere film dan Horror dat op dat moment draaide. Met andere woorden, de film ging niet door. Onderweg naar het hostel kwamen we een straattheater tegen. Hier wilden we even kijken maar dat even veranderde in ongeveer een uur. Bram werd uitgenodigd om mee te spelen in het theater stuk. Super leuk maar wel een beetje koud omdat het begon te regenen. 's Middags hadden wij allebei gezegd dat het ons wel fijn leek om weer eens door de regen te lopen maar nu het regende veranderde onze mening meteen....
Zaterdagochtend moesten we om half 7 's klaar staan voor het busstation. Een AFS vrijwilliger zou ons helpen om met de bus naar de grens van Peru - Bolivia te gaan. Het reisje was namelijk alleen omdat we een nieuwe stempel nodig hadden om legaal in Peru te verblijven. Uiteindelijk moesten we z'n 2.5 uur rijden naar de grens. Tijdens deze rit begon ik me niet zo lekker te voelen door mijn wagenziekte. Tijdens het wachten voor onze stempel ging dit dan ook even niet zo lekker en moest ik overgeven. Gelukkig ging het daarna iets beter. Alleen er was wel een nadeel. De AFS vrijwilliger had verteld dat La Paz (de hoofdstad van Bolivia) maar 1.5 uur verder was. Natuurlijk wilde wij daar wel even een kijkje nemen. Alleen dat betekende wel dat ik ondanks mijn wagenziekte nog wel weer 1.5 uur moest rijden.
 |
| De grens van Bolivia |
 |
Op de muur zijn regels getekend zoals
"Je mag een vrouw niet slaan"
|
Uiteindelijk kwamen we in het centrum van La Paz en omdat we niet zo heel veel tijd hadden hebben we een taxi genomen naar het begin van een opstapplaats voor de kabelbaan. Vanaf hier hebben wij eigenlijk de stad verkend.
Na het eten hebben we eigenlijk meteen weer een taxi terug genomen naar de plek waar het busje weer zou vertrekken naar de grens. We zijn dan eigenlijk ook maar 1 uurtje in La Paz zelf geweest. En toen kon de terugreis weer beginnen. Eerst 1.5 uur terug naar de grens. Toen 2.5 uur terug naar Puno en toen nog eens 6 uur met de bus terug naar Arequipa.
Zondagsochtend kwamen we om kwart over 4 aan in Arequipa. Mijn ouders hadden gezegd dat we een taxi moesten nemen terug naar huis. Ik vond het opzich wel jammer dat ze ons niet kwamen ophalen van het busstation. Het was voor mij immers de eerste keer dat ik in mijn "eentje" een reisje had gemaakt. Eenmaal thuis aangekomen zijn we eerst nog even terug naar bed gegaan om wat slaap in te halen.
Rond 12 uur gingen we met de auto ergens naar toe. Mijn vader ging Pisco (Een typische alcoholische versnapering uit Peru) verkopen aan een restaurant. Mijn familie maakt namelijk zelf Pisco. Nadat hij dit verkocht had gingen we ergens anders heen om te eten. Het eten was erg lekker alleen wel enorm veel!
's Middags ben ik samen met Bram en Marcello naar een kerkje gegaan. Marcello moest namelijk voor zijn huiswerk vragen stellen aan de meneer van de kerk (en opnieuw ben ik de naam vergeten...)en dit moest gefilmd worden. Toen we daarna weer thuis waren was het al weer bijna tijd dat Bram weer terug ging naar Lima. Rond 7 uur hebben we hem weer naar het busstation gebracht waar hij om 8 uur met de bus vertrok terug naar zijn familie in Lima.
Inmiddels is het al woensdag. Ik had wat problemen met het uploaden van de foto's vandaar dat het iets langer duurde dan gepland. Maarja dat kan nu eenmaal in Peru!
Ik vond het zelf een erg leuke ervaring. Ik heb erg genoten van mijn korte/ lange reis. Aankomend weekend staat er weer wat leuks gepland! De eerst komende tijd vermaak ik me denk ik wel!
Tot snel!
PS: Hierbij toch nog 2 foto's omdat het ZO mooi was!
Reacties
Een reactie posten