Hey,
Ik ben net terug van reisje naar het noorden van Peru. Het was een vermoeiende maar leuke reis samen met alle andere AFS'ers. We hebben een bezoekje gebracht aan Tumbes, Chichlayo en Trujillo. Ik zou nu beginnen met het schrijven van mijn ervaringen. Veel lees Plezier!
12 januari ben ik samen met mijn familie naar het strand gegaan om daar het weekend door te brengen. Vanuit daar zou ik met de bus vertrekken richting Lima voor mijn reisje naar het noorden. Omdat ik dacht dat we gingen rondtrekken van de een naar de andere plek had ik alleen mijn rugzak met kleren meegenomen en een tas voor mijn spullen voor op het strand. Maar mijn rugzak is niet al te groot en omdat ik 19 dagen weg ging had ik best wat moeite met het inpakken. Uiteindelijk paste alles er net in.
13 januari zijn we samen met de familie naar een ander strandje geweest als alle andere keren. Het was ongeveer 2 uurtjes rijden vanaf het huis. Het strand was op een beetje een afgelegen plek en we moesten dan het laatste stukje ook over zandpaden in de bergen rijden. Vanaf de auto zag het strand er al mooi uit maar toen we er eenmaal waren was het nog mooier. Hier zijn wat foto's:
Toen we 's avonds terug kwamen in het huis was de broer van de vader ook aangekomen. Samen hebben we die avond gebarbecued. Iedereen vond het heel gezellig alleen toen ik wilde gaan slapen vond iedereen het nog steeds heel gezellig en aangezien het heel gehorig is, kwam er van slapen niet veel van. Toen ik uiteindelijk in slaap was gevallen werd ik rond een uur of 4 weer wakker. Er was een zware aardbeving (6.8). Omdat de familie de vorige keer had gezegd dat ze dan met z'n allen samen kwamen ging ik nu ook uit bed. Ik hoorde dat de familie best wel in paniek was en toen Marcello vertelde dat een aardbeving bij het strand gevaarlijk is omdat er dan grote kans is op een tsunami begon ik te begrijpen waarom ze in paniek waren. Uiteindelijk ging iedereen weer naar bed toen de aardbeving was gestopt. Maar toen ik weer in bed lag hoorde ik op straat allemaal auto's voorbij komen en na 5 minuten rende mijn moeder naar beneden om te vertellen dat er een tsunami-alarm was. Heel veel mensen waren in paniek. We moesten met z'n allen zo snel mogelijk de auto in om de bergen in te rijden. Vreemd genoeg vond ik het nog best lang duren voordat we weg reden. Ik weet niet waarom. Toen we uiteindelijk op de berg stonden zagen we dat er alweer wat auto's terug keerden. We vroegen aan de politie of alles weer veilig was en zij zeiden dat gelukkig alles veilig was. Na ongeveer een half uur na het tsunami-alarm zijn we weer teruggekeerd naar het huis en zijn we weer gaan slapen. De volgende dag hebben we dan ook rustig doorgebracht aan het strand.
's Avonds hebben we mijn ticket gekocht omdat ik de volgende dag naar Lima moest.
15 januari zijn we naar de boerderij geweest van de opa en oma van mijn moeder. Het was ongeveer 3 uur rijden vanaf het huis. Op de boerderij hebben ze allemaal fruitbomen. Helaas was er op dit moment niet veel fruit dat rijp genoeg was om te plukken. Ik vond het wel interessant hoe de opa en oma dit deden. Daarna zijn we in het dorpje wat wezen eten en daarna zijn we terug gegaan naar het huis. Bij het huis hebben we eigenlijk niet veel gedaan. Ik heb vooral mijn spullen klaargemaakt om 's avonds met de bus te vertrekken naar Lima.
Rond 9 uur vertrokken we naar het busstation en om half 10 zou mijn bus vertrekken maar zoals ik inmiddels wel gewend ben gaat in Peru niet veel op tijd. De bus was dan ook een half uur te laat.
Toen ik eenmaal in de bus zat bleek er een vreemde man naast mij te zitten. Hij wilde de hele tijd met mij praten maar daar had ik natuurlijk geen zin in. Toen hij aan het bellen was hoorde dat hij over mij aan het praten was en daarna vertelde hij mij dat hij mij Lima wel wilde laten zien in zijn auto.... Op dit soort momenten vind ik het wel erg vervelend dat ik voor alle Peruanen een bijzonderheid ben met mijn blonde haar en blauwe ogen. Op een gegeven moment wordt het namelijk wel vervelend als je om de 50 meter wordt aangesproken met van alles en nog wat.
Na 17 uur in de bus te zitten kwam ik eindelijk aan in Lima. Vanuit het busstation nam ik een taxi naar het hoofdkantoor van AFS. Na ongeveer 2 uurtje daar te hebben gegeten ben ik samen met iemand van AFS wezen lunchen. Toen we terug waren, kwam ongeveer een half uurtje later een meisje uit Hongarije binnenlopen. We hebben toen wat gepraat en daarna zijn we samen naar het hostel gegaan om onze spullen af te zetten. Daarna zijn we samen naar het centrum van Lima gegaan en hebben we wat rondgelopen.
De volgende ochtend 17 januari werden we bij het hostel opgehaald door iemand van AFS om te gaan ontbijten. Toen we naar het ontbijt liepen stonden daar al wat andere mensen te wachten onder andere Bram. We hebben toen even bijgepraat en daarna zijn we met z'n allen terug gelopen naar het AFS kantoor om vanuit daar door te gaan naar een ander hostel. We hadden namelijk een midden evaluatie met alle mensen van AFS met het university program. Ik moet zeggen dat het niet erg bijzonder was en dat we ongeveer 1 uur van de dag nuttig bezig zijn geweest. Maar het was wel gezellig met iedereen. De volgende dag rond een uur of 1 kwamen alle AFS mensen van het high school program. Het werd toen een stuk drukker. Op deze dag hebben we eigenlijk ook niet veel nuttigs gedaan. En de volgende dag stelde ook niet veel voor. We hebben een paar workshops gedaan en dat was het. Rond een uur of 1 werden we opgehaald met de bus om vanuit het hostel naar het busstation te gaan. Het was ongeveer 1.5 uur rijden naar het busstation. Daar bleek dat er 2 bussen waren en dat Bram en ik niet bij elkaar in de bus zaten. We hadden gevraagd of we konden wisselen en dat kon. We zijn toen even eten wezen halen langs de straat aangezien de reis z'n 24 uur duurde. Toen we terug liepen bleek dat we uiteindelijk toch in de eerste bus samen mee moesten. We moesten dus een beetje opschieten. Uiteindelijk begon de lange reis van 24 uur naar Tumbes.
20 januari rond een uur of 3 kwamen we in Tumbes aan. We zijn toen eerst met z'n allen met de motortaxi naar het hostel gebracht. Daar hadden we even tijd om ons op te frissen en daarna hadden we een rondleiding door de stad. Nu is de stad niet zo heel groot dus duurde het ook niet zo lang. 's avonds zijn we met iedereen een avond uit geweest. Het was gelukkig naast het hostel waardoor iedereen zelf kon beslissen hoe laat ze wilden gaan slapen. Hier wat foto's van de stad.
De volgende dag 21 januari zijn we 's ochtends naar modderbaden geweest. Elk bad zou een bepaalde genezende kracht hebben. Zo zou er een goed zijn voor het genezingen van het lichaam, de ander was goed voor acne en de ander ben ik zo even vergeten. Het voelde wel een beetje vreemd aan om in modder te zwemmen. Het voelde een beetje als klei waarmee je potten bakt. Toen we allemaal uit de baden kwamen moesten we ons natuurlijk ook nog weer een beetje schoon krijgen. Dat ging alleen nog niet zo gemakkelijk. Gelukkig gingen we daarna naar het strand waar iedereen zich schoon kon maken in de zee. Het zeewater was heel lekker warm alleen waren de golven wel erg sterk waardoor je dus wel goed moest oppassen. Nu iedereen weer klei vrij was, was het probleem dat door de zee iedereen vol zat met zand. Zelfs 's avonds naar 3 keer mijn haren te hebben gewassen was het zand er nog niet uit.
Nadat we terug kwamen van het strand moesten Bram, Kinga en ik meteen door met de taxi naar de grens van Ecuador te gaan. We hebben namelijk hier geen visum maar we moeten steeds om de 3 maanden het land uit om een nieuwe stempel te halen. Dit keer ging het alleen iets anders als de vorige keer met de grens van Bolivia. We moesten nu namelijk 1 hele dag uit Peru blijven en dat betekend dat we de volgende dag opnieuw naar de grens moesten gaan om weer Peru in te gaan. Helaas hebben we dus niets gezien van Ecuador. Dat vind ik wel erg jammer.
's Avonds hebben we met iedereen op het balkon van het hostel gezeten. Het was een gezellige avond.
22 januari zijn we naar klein dorpje gegaan wat naast Tumbes ligt. Hier hebben we een boottochtje gemaakt over een meer en daarna zijn we naar een krokodillenreservaat geweest. Hier waren heel veel krokodillen van jong tot oud. Er was verder eigenlijk niets bijzonders wat de gids heeft verteld. Toen we met klaar waren met de rondleiding door het reservaat zijn we met de boot naar een klein eilandje gegaan waar we even konden uitrusten. Hier kon je ook met een ufo achter een jetski. Heel veel mensen hebben dit gedaan alleen er werd ons verteld dat we niet meer konden douchen voordat we de bus in zouden gaan naar Chiclayo. Daarom besloot ik om dat niet te doen. Uiteindelijk hebben we daar nog gegeten en toen zijn we terug gegaan naar Tumbes. Eenmaal terug in het hostel stond de taxi al weer klaar om weer terug naar de grens van Ecuador te gaan. Dit keer om de stempel te krijgen om weer in Peru te komen. We hadden gevraagd of we een stempel konden krijgen voor 180 dagen want dat zou betekenen dat we de rest van tijd in Peru w niet nog een keer uit Peru zouden moeten. Na een klein beetje gedoe hebben we alle 3 de 180 dagen stempel gekregen. Toen we terug kwamen in het hostel bleek dat we toch nog konden douchen. Gelukkig waren we wel de laatste waardoor we maar heel eventjes hoefden te wachten. Daarna moesten we snel naar het restaurant om te eten om daarna naar het busstation de gaan om met de bus naar Chiclayo te gaan. De reis was z'n 7 uur.
De volgende ochtend kwamen we vroeg aan in Chiclayo. Iedereen was erg moe. Vanaf het busstation liepen we naar het hotel. Toen we in het hotel aankwamen duurde het nog best lang voordat we eindelijk de kamer in konden gaan. De mevrouw was namelijk best chaotisch waardoor het allemaal niet zo soepel verliep. Gelukkig was het een erg goed hotel voor Peruaanse begrippen. Met goede bedden en zelfs warm douchewater. We moesten om 10 uur klaar zijn om te gaan ontbijten. We hadden gelukkig dus nog even tijd om bij te kunnen slapen.
Na het ontbijt wat trouwens enorm lekker was zijn we met een busje vertrokken naar het Chaparri reservaat. We kregen een rondleiding van een mevrouw en zij vertelde dat we 2 routes zouden lopen. De eerste route was van de kalkoen en de tweede route was van de beren. De mevrouw vertelde enorm saai en ze was meer geïnteresseerd in de vogels dan in de kalkoenen. Omdat de mevrouw ook vertelde dat hier beren voor kwamen dacht ik dat we nu ook beren gingen zien. Maar dat was niet waar. Er was maar 1 beer te zien maar die was niet wild. Vroeger had hij namelijk bij een familie thuis gewoond. We mochten hem een stukje mango geven. Daarna hoorde ik wat ritselen in de bosjes en het bleek een schildpad te zijn. Hij was nog niet zo heel groot maar al wel aardig zwaar. Daarna zijn we met de bus terug gereden en hebben we ergens geluncht en toen was het al weer tijd om terug te gaan naar het hotel.
24 januari moesten we vroeg op staan om naar Laquipampa te gaan. Laquipampa is een toevluchtsoord voor wilde dieren. We moesten ongeveer 3 uur rijden voordat we er waren. Onderweg hadden we nog wel een obstakel aangezien het nu regenseizoen is. De weg was namelijk veranderd in een rivier. Hier een foto:
Toen we eenmaal aangekomen waren moesten we nog ongeveer een uur lopen tot het uitzichtpunt. Omdat het door de natuur was en er geen schaduw was, was het enorm warm. Gelukkig was er een klein waterstroompje bij het uitzichtpunt waar iedereen even kon afkoelen. Het was een erg mooie plek. Na even te hebben uitgerust zijn we terug gelopen naar het beginpunt. Vanaf daar zijn we naar een huisje gereden waar we gingen eten. Voordat we gingen eten liepen we naar beneden van de berg. Daar stond een oud apparaat om een soort van bamboe waar sap in zit uit te persen. Het zag er niet zo smakelijk uit en de smaak zelf van het drankje was ook een beetje vreemd. Maar het was wel interessant om naar te kijken.
Nadat we gegeten zouden hebben zouden we naar een waterval gaan kijken. Alleen omdat er heel veel mensen moe waren was dat nog een kleine discussie of we er wel of niet heen zouden gaan. Uiteindelijk zijn we er toch naar toe gegaan. We moesten nog een klein stukje rijden. Toen we daar waren aangekomen moesten we ook nog ongeveer een kwartiertje lopen. Het was mooi om te zien hoe de waterval eruit zag maar het was niet helemaal zoals ik had verwacht. Uiteindelijk mochten we nog even zwemmen maar moesten we wel goed uitkijken voor de harde stroming en de vele stenen in het water. Het water was best koud maar wel fijn na de warme wandeling van daarvoor. Toen iedereen weer uit het water was, was het ook al weer tijd om terug te gaan.
's Avonds zijn we nog naar een klein dorpje gegaan waar je allerlei souvenirs kon kopen. Maar aangezien bijna alles hetzelfde is heb ik niets gekocht.
Donderdag 25 januari zijn we naar een museum geweest. Het museum is opgezet om het graf van Sipan te laten zien. De heer Sipan stampt uit de tijd van de oude Inca Mochica-cultuur. Ik vond het zelf totaal niet interessant. Dus ik heb me ook behoorlijk verveeld tijdens deze rondleiding... Na de rondleiding gingen we gelukkig naar het strand toe. Daar hebben we nog even kunnen ontspannen. Daarna zijn we na het hotel gegaan om onze spullen alweer in te pakken omdat we de volgende ochtend zouden vertrekken naar de laatste stad Trujillo.
De volgende ochtend vertrokken we met de bus naar Trujillo. Dat was gelukkig maar een klein stukje(z'n 4 uurtjes). 's Ochtends hadden we geen tijd meer om te slapen en zijn we meteen naar het restaurant gegaan om te ontbijten. Daarna zijn we met de bus vertrokken naar Chan Chan. Chan Chan (zon zon) was de hoofdstad van het rijk van de Chimú. In deze stad werden paleizen gebouwd voor iedere heerser. Het bevatte drie gedeelten. Het ceremonieel gedeelte, leefgedeelte, en de begraafplaats. Als de heerser kwam te overlijden moesten al zijn vrouwen met hem mee in zijn graf. Blijkbaar staat Chan Chan op de werelderfgoed lijst van UNESCO maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet veel bijzonders vond. Het kan aan mij liggen aangezien ik niet echt geïnteresseerd ben in geschiedenis. Maar meerdere mensen van de AFS groep vonden het niet echt interessant.
Daarna zijn we naar het museum van Chan Chan gegaan. Het was gelukkig maar een klein museum waardoor we er snel doorheen konden. Niemand had namelijk meer echt zin om iets te doen waarbij je moest opletten. Toen we uit het museum kwamen stond er aan de linkerkant een muur maar die bleek helemaal niet echt te zijn. Het was gewoon van Piepschuim....
Na het bezoekje aan het museum zijn we terug gegaan naar het hostel. Hier hadden we vrije tijd voor de rest van de dag. Het enige was dat we om 7 uur moesten gaan eten. Die dag zijn we dan ook naar het strand gegaan en hebben we even langs het strand gelopen. Maar vooral dus uitgerust.
27 januari zijn we na het ontbijt naar het paleis Nik-an geweest. Het is een centrum dat ommuurd is. Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als het Paleis van de heren in Chan Chan. Omdat dit al de zoveelste geschiedenis activiteit was had bijna niemand zin om hier rond te lopen. En omdat het ook nog eens erg warm was, was er niet veel concentratie.
Daarna zijn we nog naar Huaca del Sol y de la Luna. Het wordt beschouwd als het heiligdom van de Moche. Toen zijn we naar het museum de la dama de Cao geweest. Hier werd uitgelegd wat we te zien kregen bij Huaca Cao Viejo waar we daarna naartoe gingen. Ook dit ging weer allemaal over de Geschiedenis. Daarna was het toch wel echt tijd om terug te gaan naar het hotel.
De laatste dag van het reisje naar het noorden was aangebroken. Na het ontbijt moesten we ons klaarmaken om te gaan varen met een boot die vroeger werd gebruikt om.... Dat ben ik even vergeten. Als iemand het antwoord weet hoor ik het graag. Hierbij de foto's:
Daarna was het alweer tijd om de spullen te pakken. We hadden nog even tijd om wat rond te lopen en daarna moesten we alweer vertrekken met de bus terug naar Lima. Het reisje was afgelopen. Maar dat betekende nog niet dat ik meteen thuis was. Ik moest dus eerst van Trujillo nog naar Lima. Dat was z'n 11 uur. Toen we daar 's ochtends op het busstation aankwamen was er zoals gewoonlijk niemand van AFS die ons op kwam halen. Na ongeveer 1.5 uur wachten moesten we een taxi nemen naar een hostel. Maar toen we hier aankwamen wist het hostel niet dat wij zouden komen.... Niet zo handig. Uiteindelijk moesten we in het hostel nog tot 9 uur in de ochtend wachten. Dat was z'n 3 uur. Om 9 uur werden we opgehaald door iemand van AFS en zij nam ons mee naar het kantoor. Hier moesten we ook nog best lang wachten. Gelukkig mochten we even de stad in om wat rond te lopen. Maar we moesten wel rond een uur of 1 terug zijn om te lunchen. Na het lunchen zijn we terug gegaan naar het kantoor. Hier vroegen de AFS mensen of ze nog tot 4 uur weg mochten, want om 4 moesten de eersten (ook ik) vertrekken naar het busstation om terug te gaan naar Arequipa. Ik wilde ook graag mee maar omdat ik nog wat anders moest regelen en de mensen niet wachtten moest ik tot 4 uur op het kantoor blijven. Niet heel erg maar wel jammer dat ik uiteindelijk niets van Lima heb kunnen zien. Volgende keer beter
Om half 5 vertrokken we uiteindelijk naar het busstation. Hier moesten we nog even wachten. Toen begon de lange terugreis van 17,5 uur. Ik had niet echt een goede stoel waardoor slapen niet echt lukte dus toen ik uiteindelijk in Arequipa aankwam was ik ontzettend moe. Gelukkig kon ik thuis gaan slapen.
Gisteren 1 februari heb ik mijn toelatingstoets moeten doen voor de opleiding Toegepaste Psychologie wat ik volgend jaar wil gaan studeren. Ik moest de toets op het internet maken maar dat verliep ook niet helemaal soepel. Waar verteld was dat ik ongeveer 2 uur er mee bezig zou zijn liep uit tot een ruime 6 uur. Ik hoop dat ik de toets nog een beetje goed heb kunnen maken. Mijn hersens werken op dit moment namelijk niet zo heel goed...
Verder ben ik weer terug in het oude leven. Ik hoop dat jullie het een leuke blog vinden.
Tot de volgende keer!
Jasin
Ik ben net terug van reisje naar het noorden van Peru. Het was een vermoeiende maar leuke reis samen met alle andere AFS'ers. We hebben een bezoekje gebracht aan Tumbes, Chichlayo en Trujillo. Ik zou nu beginnen met het schrijven van mijn ervaringen. Veel lees Plezier!
12 januari ben ik samen met mijn familie naar het strand gegaan om daar het weekend door te brengen. Vanuit daar zou ik met de bus vertrekken richting Lima voor mijn reisje naar het noorden. Omdat ik dacht dat we gingen rondtrekken van de een naar de andere plek had ik alleen mijn rugzak met kleren meegenomen en een tas voor mijn spullen voor op het strand. Maar mijn rugzak is niet al te groot en omdat ik 19 dagen weg ging had ik best wat moeite met het inpakken. Uiteindelijk paste alles er net in.
13 januari zijn we samen met de familie naar een ander strandje geweest als alle andere keren. Het was ongeveer 2 uurtjes rijden vanaf het huis. Het strand was op een beetje een afgelegen plek en we moesten dan het laatste stukje ook over zandpaden in de bergen rijden. Vanaf de auto zag het strand er al mooi uit maar toen we er eenmaal waren was het nog mooier. Hier zijn wat foto's:
Toen we 's avonds terug kwamen in het huis was de broer van de vader ook aangekomen. Samen hebben we die avond gebarbecued. Iedereen vond het heel gezellig alleen toen ik wilde gaan slapen vond iedereen het nog steeds heel gezellig en aangezien het heel gehorig is, kwam er van slapen niet veel van. Toen ik uiteindelijk in slaap was gevallen werd ik rond een uur of 4 weer wakker. Er was een zware aardbeving (6.8). Omdat de familie de vorige keer had gezegd dat ze dan met z'n allen samen kwamen ging ik nu ook uit bed. Ik hoorde dat de familie best wel in paniek was en toen Marcello vertelde dat een aardbeving bij het strand gevaarlijk is omdat er dan grote kans is op een tsunami begon ik te begrijpen waarom ze in paniek waren. Uiteindelijk ging iedereen weer naar bed toen de aardbeving was gestopt. Maar toen ik weer in bed lag hoorde ik op straat allemaal auto's voorbij komen en na 5 minuten rende mijn moeder naar beneden om te vertellen dat er een tsunami-alarm was. Heel veel mensen waren in paniek. We moesten met z'n allen zo snel mogelijk de auto in om de bergen in te rijden. Vreemd genoeg vond ik het nog best lang duren voordat we weg reden. Ik weet niet waarom. Toen we uiteindelijk op de berg stonden zagen we dat er alweer wat auto's terug keerden. We vroegen aan de politie of alles weer veilig was en zij zeiden dat gelukkig alles veilig was. Na ongeveer een half uur na het tsunami-alarm zijn we weer teruggekeerd naar het huis en zijn we weer gaan slapen. De volgende dag hebben we dan ook rustig doorgebracht aan het strand.
's Avonds hebben we mijn ticket gekocht omdat ik de volgende dag naar Lima moest.
15 januari zijn we naar de boerderij geweest van de opa en oma van mijn moeder. Het was ongeveer 3 uur rijden vanaf het huis. Op de boerderij hebben ze allemaal fruitbomen. Helaas was er op dit moment niet veel fruit dat rijp genoeg was om te plukken. Ik vond het wel interessant hoe de opa en oma dit deden. Daarna zijn we in het dorpje wat wezen eten en daarna zijn we terug gegaan naar het huis. Bij het huis hebben we eigenlijk niet veel gedaan. Ik heb vooral mijn spullen klaargemaakt om 's avonds met de bus te vertrekken naar Lima.
Rond 9 uur vertrokken we naar het busstation en om half 10 zou mijn bus vertrekken maar zoals ik inmiddels wel gewend ben gaat in Peru niet veel op tijd. De bus was dan ook een half uur te laat.
Toen ik eenmaal in de bus zat bleek er een vreemde man naast mij te zitten. Hij wilde de hele tijd met mij praten maar daar had ik natuurlijk geen zin in. Toen hij aan het bellen was hoorde dat hij over mij aan het praten was en daarna vertelde hij mij dat hij mij Lima wel wilde laten zien in zijn auto.... Op dit soort momenten vind ik het wel erg vervelend dat ik voor alle Peruanen een bijzonderheid ben met mijn blonde haar en blauwe ogen. Op een gegeven moment wordt het namelijk wel vervelend als je om de 50 meter wordt aangesproken met van alles en nog wat.
Na 17 uur in de bus te zitten kwam ik eindelijk aan in Lima. Vanuit het busstation nam ik een taxi naar het hoofdkantoor van AFS. Na ongeveer 2 uurtje daar te hebben gegeten ben ik samen met iemand van AFS wezen lunchen. Toen we terug waren, kwam ongeveer een half uurtje later een meisje uit Hongarije binnenlopen. We hebben toen wat gepraat en daarna zijn we samen naar het hostel gegaan om onze spullen af te zetten. Daarna zijn we samen naar het centrum van Lima gegaan en hebben we wat rondgelopen.
De volgende ochtend 17 januari werden we bij het hostel opgehaald door iemand van AFS om te gaan ontbijten. Toen we naar het ontbijt liepen stonden daar al wat andere mensen te wachten onder andere Bram. We hebben toen even bijgepraat en daarna zijn we met z'n allen terug gelopen naar het AFS kantoor om vanuit daar door te gaan naar een ander hostel. We hadden namelijk een midden evaluatie met alle mensen van AFS met het university program. Ik moet zeggen dat het niet erg bijzonder was en dat we ongeveer 1 uur van de dag nuttig bezig zijn geweest. Maar het was wel gezellig met iedereen. De volgende dag rond een uur of 1 kwamen alle AFS mensen van het high school program. Het werd toen een stuk drukker. Op deze dag hebben we eigenlijk ook niet veel nuttigs gedaan. En de volgende dag stelde ook niet veel voor. We hebben een paar workshops gedaan en dat was het. Rond een uur of 1 werden we opgehaald met de bus om vanuit het hostel naar het busstation te gaan. Het was ongeveer 1.5 uur rijden naar het busstation. Daar bleek dat er 2 bussen waren en dat Bram en ik niet bij elkaar in de bus zaten. We hadden gevraagd of we konden wisselen en dat kon. We zijn toen even eten wezen halen langs de straat aangezien de reis z'n 24 uur duurde. Toen we terug liepen bleek dat we uiteindelijk toch in de eerste bus samen mee moesten. We moesten dus een beetje opschieten. Uiteindelijk begon de lange reis van 24 uur naar Tumbes.
20 januari rond een uur of 3 kwamen we in Tumbes aan. We zijn toen eerst met z'n allen met de motortaxi naar het hostel gebracht. Daar hadden we even tijd om ons op te frissen en daarna hadden we een rondleiding door de stad. Nu is de stad niet zo heel groot dus duurde het ook niet zo lang. 's avonds zijn we met iedereen een avond uit geweest. Het was gelukkig naast het hostel waardoor iedereen zelf kon beslissen hoe laat ze wilden gaan slapen. Hier wat foto's van de stad.
De volgende dag 21 januari zijn we 's ochtends naar modderbaden geweest. Elk bad zou een bepaalde genezende kracht hebben. Zo zou er een goed zijn voor het genezingen van het lichaam, de ander was goed voor acne en de ander ben ik zo even vergeten. Het voelde wel een beetje vreemd aan om in modder te zwemmen. Het voelde een beetje als klei waarmee je potten bakt. Toen we allemaal uit de baden kwamen moesten we ons natuurlijk ook nog weer een beetje schoon krijgen. Dat ging alleen nog niet zo gemakkelijk. Gelukkig gingen we daarna naar het strand waar iedereen zich schoon kon maken in de zee. Het zeewater was heel lekker warm alleen waren de golven wel erg sterk waardoor je dus wel goed moest oppassen. Nu iedereen weer klei vrij was, was het probleem dat door de zee iedereen vol zat met zand. Zelfs 's avonds naar 3 keer mijn haren te hebben gewassen was het zand er nog niet uit.
Nadat we terug kwamen van het strand moesten Bram, Kinga en ik meteen door met de taxi naar de grens van Ecuador te gaan. We hebben namelijk hier geen visum maar we moeten steeds om de 3 maanden het land uit om een nieuwe stempel te halen. Dit keer ging het alleen iets anders als de vorige keer met de grens van Bolivia. We moesten nu namelijk 1 hele dag uit Peru blijven en dat betekend dat we de volgende dag opnieuw naar de grens moesten gaan om weer Peru in te gaan. Helaas hebben we dus niets gezien van Ecuador. Dat vind ik wel erg jammer.
's Avonds hebben we met iedereen op het balkon van het hostel gezeten. Het was een gezellige avond.
 |
| Een nieuw vriendinnetje gemaakt |
22 januari zijn we naar klein dorpje gegaan wat naast Tumbes ligt. Hier hebben we een boottochtje gemaakt over een meer en daarna zijn we naar een krokodillenreservaat geweest. Hier waren heel veel krokodillen van jong tot oud. Er was verder eigenlijk niets bijzonders wat de gids heeft verteld. Toen we met klaar waren met de rondleiding door het reservaat zijn we met de boot naar een klein eilandje gegaan waar we even konden uitrusten. Hier kon je ook met een ufo achter een jetski. Heel veel mensen hebben dit gedaan alleen er werd ons verteld dat we niet meer konden douchen voordat we de bus in zouden gaan naar Chiclayo. Daarom besloot ik om dat niet te doen. Uiteindelijk hebben we daar nog gegeten en toen zijn we terug gegaan naar Tumbes. Eenmaal terug in het hostel stond de taxi al weer klaar om weer terug naar de grens van Ecuador te gaan. Dit keer om de stempel te krijgen om weer in Peru te komen. We hadden gevraagd of we een stempel konden krijgen voor 180 dagen want dat zou betekenen dat we de rest van tijd in Peru w niet nog een keer uit Peru zouden moeten. Na een klein beetje gedoe hebben we alle 3 de 180 dagen stempel gekregen. Toen we terug kwamen in het hostel bleek dat we toch nog konden douchen. Gelukkig waren we wel de laatste waardoor we maar heel eventjes hoefden te wachten. Daarna moesten we snel naar het restaurant om te eten om daarna naar het busstation de gaan om met de bus naar Chiclayo te gaan. De reis was z'n 7 uur.
De volgende ochtend kwamen we vroeg aan in Chiclayo. Iedereen was erg moe. Vanaf het busstation liepen we naar het hotel. Toen we in het hotel aankwamen duurde het nog best lang voordat we eindelijk de kamer in konden gaan. De mevrouw was namelijk best chaotisch waardoor het allemaal niet zo soepel verliep. Gelukkig was het een erg goed hotel voor Peruaanse begrippen. Met goede bedden en zelfs warm douchewater. We moesten om 10 uur klaar zijn om te gaan ontbijten. We hadden gelukkig dus nog even tijd om bij te kunnen slapen.
Na het ontbijt wat trouwens enorm lekker was zijn we met een busje vertrokken naar het Chaparri reservaat. We kregen een rondleiding van een mevrouw en zij vertelde dat we 2 routes zouden lopen. De eerste route was van de kalkoen en de tweede route was van de beren. De mevrouw vertelde enorm saai en ze was meer geïnteresseerd in de vogels dan in de kalkoenen. Omdat de mevrouw ook vertelde dat hier beren voor kwamen dacht ik dat we nu ook beren gingen zien. Maar dat was niet waar. Er was maar 1 beer te zien maar die was niet wild. Vroeger had hij namelijk bij een familie thuis gewoond. We mochten hem een stukje mango geven. Daarna hoorde ik wat ritselen in de bosjes en het bleek een schildpad te zijn. Hij was nog niet zo heel groot maar al wel aardig zwaar. Daarna zijn we met de bus terug gereden en hebben we ergens geluncht en toen was het al weer tijd om terug te gaan naar het hotel.
24 januari moesten we vroeg op staan om naar Laquipampa te gaan. Laquipampa is een toevluchtsoord voor wilde dieren. We moesten ongeveer 3 uur rijden voordat we er waren. Onderweg hadden we nog wel een obstakel aangezien het nu regenseizoen is. De weg was namelijk veranderd in een rivier. Hier een foto:
's Avonds zijn we nog naar een klein dorpje gegaan waar je allerlei souvenirs kon kopen. Maar aangezien bijna alles hetzelfde is heb ik niets gekocht.
Donderdag 25 januari zijn we naar een museum geweest. Het museum is opgezet om het graf van Sipan te laten zien. De heer Sipan stampt uit de tijd van de oude Inca Mochica-cultuur. Ik vond het zelf totaal niet interessant. Dus ik heb me ook behoorlijk verveeld tijdens deze rondleiding... Na de rondleiding gingen we gelukkig naar het strand toe. Daar hebben we nog even kunnen ontspannen. Daarna zijn we na het hotel gegaan om onze spullen alweer in te pakken omdat we de volgende ochtend zouden vertrekken naar de laatste stad Trujillo.
De volgende ochtend vertrokken we met de bus naar Trujillo. Dat was gelukkig maar een klein stukje(z'n 4 uurtjes). 's Ochtends hadden we geen tijd meer om te slapen en zijn we meteen naar het restaurant gegaan om te ontbijten. Daarna zijn we met de bus vertrokken naar Chan Chan. Chan Chan (zon zon) was de hoofdstad van het rijk van de Chimú. In deze stad werden paleizen gebouwd voor iedere heerser. Het bevatte drie gedeelten. Het ceremonieel gedeelte, leefgedeelte, en de begraafplaats. Als de heerser kwam te overlijden moesten al zijn vrouwen met hem mee in zijn graf. Blijkbaar staat Chan Chan op de werelderfgoed lijst van UNESCO maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet veel bijzonders vond. Het kan aan mij liggen aangezien ik niet echt geïnteresseerd ben in geschiedenis. Maar meerdere mensen van de AFS groep vonden het niet echt interessant.
Na het bezoekje aan het museum zijn we terug gegaan naar het hostel. Hier hadden we vrije tijd voor de rest van de dag. Het enige was dat we om 7 uur moesten gaan eten. Die dag zijn we dan ook naar het strand gegaan en hebben we even langs het strand gelopen. Maar vooral dus uitgerust.
27 januari zijn we na het ontbijt naar het paleis Nik-an geweest. Het is een centrum dat ommuurd is. Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als het Paleis van de heren in Chan Chan. Omdat dit al de zoveelste geschiedenis activiteit was had bijna niemand zin om hier rond te lopen. En omdat het ook nog eens erg warm was, was er niet veel concentratie.
Daarna zijn we nog naar Huaca del Sol y de la Luna. Het wordt beschouwd als het heiligdom van de Moche. Toen zijn we naar het museum de la dama de Cao geweest. Hier werd uitgelegd wat we te zien kregen bij Huaca Cao Viejo waar we daarna naartoe gingen. Ook dit ging weer allemaal over de Geschiedenis. Daarna was het toch wel echt tijd om terug te gaan naar het hotel.
De laatste dag van het reisje naar het noorden was aangebroken. Na het ontbijt moesten we ons klaarmaken om te gaan varen met een boot die vroeger werd gebruikt om.... Dat ben ik even vergeten. Als iemand het antwoord weet hoor ik het graag. Hierbij de foto's:
Daarna was het alweer tijd om de spullen te pakken. We hadden nog even tijd om wat rond te lopen en daarna moesten we alweer vertrekken met de bus terug naar Lima. Het reisje was afgelopen. Maar dat betekende nog niet dat ik meteen thuis was. Ik moest dus eerst van Trujillo nog naar Lima. Dat was z'n 11 uur. Toen we daar 's ochtends op het busstation aankwamen was er zoals gewoonlijk niemand van AFS die ons op kwam halen. Na ongeveer 1.5 uur wachten moesten we een taxi nemen naar een hostel. Maar toen we hier aankwamen wist het hostel niet dat wij zouden komen.... Niet zo handig. Uiteindelijk moesten we in het hostel nog tot 9 uur in de ochtend wachten. Dat was z'n 3 uur. Om 9 uur werden we opgehaald door iemand van AFS en zij nam ons mee naar het kantoor. Hier moesten we ook nog best lang wachten. Gelukkig mochten we even de stad in om wat rond te lopen. Maar we moesten wel rond een uur of 1 terug zijn om te lunchen. Na het lunchen zijn we terug gegaan naar het kantoor. Hier vroegen de AFS mensen of ze nog tot 4 uur weg mochten, want om 4 moesten de eersten (ook ik) vertrekken naar het busstation om terug te gaan naar Arequipa. Ik wilde ook graag mee maar omdat ik nog wat anders moest regelen en de mensen niet wachtten moest ik tot 4 uur op het kantoor blijven. Niet heel erg maar wel jammer dat ik uiteindelijk niets van Lima heb kunnen zien. Volgende keer beter
Om half 5 vertrokken we uiteindelijk naar het busstation. Hier moesten we nog even wachten. Toen begon de lange terugreis van 17,5 uur. Ik had niet echt een goede stoel waardoor slapen niet echt lukte dus toen ik uiteindelijk in Arequipa aankwam was ik ontzettend moe. Gelukkig kon ik thuis gaan slapen.
Gisteren 1 februari heb ik mijn toelatingstoets moeten doen voor de opleiding Toegepaste Psychologie wat ik volgend jaar wil gaan studeren. Ik moest de toets op het internet maken maar dat verliep ook niet helemaal soepel. Waar verteld was dat ik ongeveer 2 uur er mee bezig zou zijn liep uit tot een ruime 6 uur. Ik hoop dat ik de toets nog een beetje goed heb kunnen maken. Mijn hersens werken op dit moment namelijk niet zo heel goed...
Verder ben ik weer terug in het oude leven. Ik hoop dat jullie het een leuke blog vinden.
Tot de volgende keer!
Jasin
Reacties
Een reactie posten