Hoi allemaal,
Inmiddels is het al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost. En sinds die keer is er een heleboel veranderd. Ik kan niet alles zo open vertellen maar als jullie er vragen over hebben, stel ze gerust!
Aan het eind van de vorige blog, 2 februari, schreef ik nog dat ik weer terug in mijn oude leven was. De dagen erna voelde ik me totaal niet op mijn plek. Elke ochtend wanneer ik wakker werd was er niemand thuis en ik had geen idee waar iedereen was. Hierdoor ging ik me alleen maar meer eenzaam voelen en ik had ook het gevoel van wat doe ik hier eigenlijk nog. Ik voelde me totaal nutteloos. Maar omdat ik ook eigenlijk niet zomaar naar huis wil gaan heb ik besloten om een grote beslissing te nemen. Tijdens het reisje naar het noorden met alle andere AFS'ers hoorde ik veel verhalen van mensen dat ze gewisseld waren van familie door verschillende redenen. Toen ik mijn verhaal vertelde aan andere mensen kreeg ik vaak vreemde blikken en de vraag waarom ik niet gewisseld was. Zelf heb ik hier eigenlijk nooit aan gedacht omdat het voor mij een beetje vreemd voelde tegenover mijn familie. Maar aan de andere kant dacht ik ook wel van "Dit is mijn jaar en ik moet er alles uithalen wat er uit te halen valt". Daardoor heb ik toch besloten dat ik graag wilde wisselen van stad. Ik heb AFS een mail gestuurd met daarin de redenen waarom ik zou willen wisselen. Deze redenen ga ik niet vertellen in mijn blog omdat ik niemand wil kwetsen. Maar als je het graag wil weten ben ik best bereid om dit privé te vertellen. Binnen 3 dagen (het weekend zat er tussen), kreeg ik een mail terug van AFS dat ze aan het zoeken waren naar een nieuwe familie in een andere stad. Ik was enorm blij toen ik dit mailtje las en ik kon ook niet wachten om mijn nieuwe familie te gaan ontmoeten.
Op 8 februari kreeg ik een mailtje terug van AFS dat de contactpersoon van Arequipa, Diego een gesprek had gehad met mijn familie over mijn wisseling. Dit vond ik wel heel vreemd aangezien de familie niets daarover tegen mij heeft verteld. Maar goed. In de rest van mail stond ook erg goed nieuws. In Chimbote, een kleine stad in het noorden van Peru, was er een familie die mij graag in huis wilde nemen en dat ik volgende week al naar hun toe kon gaan. Ik moest alleen nog even aangeven op welke dag vanwege het kopen van de bus tickets. En ik moest natuurlijk ook nog afscheid nemen van mijn familie in Arequipa. Ik heb er tenslotte wel z'n 6 maand gewoond. Ik wilde graag goed overleggen met de familie wat voor hen het beste uit kwam maar dat maakte niet veel uit.
14 februari, de dag voordat ik zou vertrekken ben ik nog naar het centrum gegaan om wat chocolaatjes en een bosje bloemen te kopen. Thuis heb ik nog een kaartje gemaakt om de familie te bedanken. Maar toen ik dit 's avonds aan de familie gaf kwam het voor mij niet over dat ze er blij mee waren. Dat vond ik best vervelend.
15 februari had nog de hele dag om mijn laatste spulletjes in te pakken. Mijn bus ging tenslotte pas om 10 uur 's avonds. 2 koffers, 1 rugzak en een sporttas verder waren al mijn spullen ingepakt. Ik had toch iets meer spullen bij me dan gedacht. Verder op deze dag heb ik niet veel meer gedaan. 's middags ben ik nog even met de familie de stad in geweest.
Rond een uur of 9 's avonds zouden we vertrekken naar het busstation maar iemand had daar een ander idee over dus vertrokken we pas om half 10. Toen ik bij het busstation aangekomen was en ik mijn koffers wilde afgeven bleek dat ik meer moest betalen omdat mijn koffers zwaarder waren dan het toegestane gewicht. Een beetje vreemd want eerder was dat nooit een probleem. Toen de koffers weg waren begon het afscheid nemen. Ook al moet ik zeggen dat het niet veel voorstelde. Het was een korte knuffel en zoals altijd een kus op de wang. Toen dat gebeurd was wilde ik in de bus stappen maar bleek dat mijn rugzak niet mee mocht omdat het wieltjes heeft. Ook heel vreemd want ik ben al best vaak met de bus geweest en dat was nooit een probleem. Maar goed. Nog net op tijd kon ik naar de bus toe. Maar toen ik bij de bus was aangekomen kwam de volgende uitdaging al. Er zaten mensen op mijn plek en ook op de plek van de jongen die naast mij zou zitten. Naar heel wat gedoe en vertraging van 30 minuten vertrok de bus eindelijk richting Lima. De lange reis was begonnen.
De volgende dag 16 februari, naar 17 uur in de bus zitten kwam ik aan in Lima. Ik werd met de taxi opgehaald van het busstation om naar het AFS kantoor te gaan. Hier werd ik opgevangen door Daniela, zij is de contactpersoon van alle AFS'ers met het universiteiten programma. Op het kantoor heb ik even uitgerust en daarna was het toch wel even tijd om wat eten te halen aangezien ik in de bus ziek was en moest overgeven. Ik altijd alleen niet heel veel tijd omdat om 6 uur het kantoor dicht ging en ik dan wel binnen moest zijn. Gelukkig was ik net op tijd klaar. Toen ik weer terug in het kantoor was, begon het lange wachten. De bus ging pas om 11:45 in de nacht. Na heel wat uren wachten ging ik rond 11:15 naar het busstation. Het was ongeveer 8 uur met de bus naar Chimbote. Gelukkig heb ik niet veel problemen met slapen in de bus en dit keer had ik ook nog het geluk dat ik een comfortabele stoel had waardoor de reis erg snel voorbij ging.
17 februari om rond een uur of 7 kwam ik aan in Chimbote. Het nieuwe avontuur was begonnen. Toen ik uit de bus stapte kwam er meteen een meneer op me aflopen. De vrijwilliger van AFS. Hij stelde me voor aan mijn nieuwe moeder en zusje terwijl hij ondertussen stond te wachten op mijn koffers. Aangezien ik in Arequipa alleen maar Engels praatte en de familie hier alleen maar Spaans praat was het best even ingewikkeld in het begin voor mij. Maar tegen mijn verwachting in ging dit toch nog best goed. Na een tijdje wachten op de taxi reden we uiteindelijk naar huis. Toen ik thuis aan kwam, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Het huis is enorm groot en op een moderne manier ingericht. Heel anders dus dan het standaard beeld van de woningen in Peru. Na even wat gegeten te hebben heb ik nog even een paar uurtjes geslapen. 's Middags ben ik samen met de moeder en het zusje naar het grote winkelcentrum gegaan en hebben we even rondgelopen. Daarna ben ik samen met het nichtje en het zusje nog naar de film geweest. Toen de film was afgelopen ontmoette ik de zussen van de moeder en hun dochters (nichtjes). Samen zijn we naar huis gegaan en hebben we daar nog gepraat. Ik vond dit erg gezellig.
Zondag 18 februari ben ik samen met de familie en de zussen van de moeder + alle aanhang naar het strand geweest. Het grootste deel van de tijd heb ik in het water doorgebracht. Het zeewater is hier zo veel warmer als in Camana. Ik had me al goed ingesmeerd maar als nog had ik aan het eind van de dag een rode neus. Toen ik thuis was wilde ik gaan douchen maar hier douchen ze eigenlijk alleen maar met koud water. Dat is even wennen maar ik moet zeggen dat het ook best fijn is aangezien het hier best wel warm is en je zo wel lekker af koelt.
Ik wilde ook in Chimbote graag weer naar de sportschool gaan zodat ik toch een beetje beweging heb en ik niet helemaal een tonnetje word. Want door het ongezonde eten ben ik toch best veel kilo's aangekomen in Arequipa. Maar toen ik in de eerste keer weer in de sportschool stond en mijn oefeningen deed, voelde dat niet helemaal goed. Ik had enorm veel last van mijn schouder waardoor ik besloten heb dat het mij niet verstandig leek om hier mee door te gaan voordat ik de problemen alleen maar erger maak. Hiervoor in de plaats ben ik al wel een paar keer wezen zwemmen om zo toch nog een beetje fit te blijven.
Aangezien in Peru dansen erg belangrijk is heb ik ook besloten dat ik wel graag Salsa wilde leren. Inmiddels heb ik op elke maandag, woensdag en vrijdag een uur Salsa les en op woensdag en vrijdag heb ik ook een uur Bachata. Ik heb dus na een hele tijd niets doen eindelijk weer eens een activiteit die ik 's avonds kan gaan doen.
Gister 6 maart, ben ik samen met de familie op stap geweest. De bedoeling was om te gaan zwemmen maar dit ging niet door omdat het zwembad dicht was. Daarna zijn we doorgereden naar een haventje. Vanuit hier zijn we met een klein bootje naar het eiland tegenover gevaren. Op het eiland was een klein strandje. Hier hebben we de middag doorgebracht. Alleen het zeewater was best wel koud en omdat ik op de heenweg een zeehond zag durfde ik niet echt te zwemmen... Verder heb ik wel enorm genoten op het strand. Hier zijn wat foto's.
Inmiddels ben ik al 2,5 week bij mijn nieuwe familie. En ik voel me hier een stuk beter op mijn plaats. Ik ben enorm blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Toen ik met mijn moeder uit Nederland afgelopen week belde zei ze ook dat ik sinds een lange tijd er weer een stuk beter en vrolijker uit zie.
Ondertussen is het ook nog maar 1,5 maand dat mijn eigen familie op bezoek komt. Ik kijk hier enorm naar uit en heb er enorm veel zin in.
Ik moet eerlijk zeggen dat het de laatste tijd een stuk moeilijker wordt om een blog te schrijven. In deze blog staan ook niet veel foto's omdat ik aan het reizen was. Ik hoop dat jullie ondanks dat de blog wel leuk vonden om te lezen.
Tot snel!
Liefs Jasin
Inmiddels is het al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost. En sinds die keer is er een heleboel veranderd. Ik kan niet alles zo open vertellen maar als jullie er vragen over hebben, stel ze gerust!
Aan het eind van de vorige blog, 2 februari, schreef ik nog dat ik weer terug in mijn oude leven was. De dagen erna voelde ik me totaal niet op mijn plek. Elke ochtend wanneer ik wakker werd was er niemand thuis en ik had geen idee waar iedereen was. Hierdoor ging ik me alleen maar meer eenzaam voelen en ik had ook het gevoel van wat doe ik hier eigenlijk nog. Ik voelde me totaal nutteloos. Maar omdat ik ook eigenlijk niet zomaar naar huis wil gaan heb ik besloten om een grote beslissing te nemen. Tijdens het reisje naar het noorden met alle andere AFS'ers hoorde ik veel verhalen van mensen dat ze gewisseld waren van familie door verschillende redenen. Toen ik mijn verhaal vertelde aan andere mensen kreeg ik vaak vreemde blikken en de vraag waarom ik niet gewisseld was. Zelf heb ik hier eigenlijk nooit aan gedacht omdat het voor mij een beetje vreemd voelde tegenover mijn familie. Maar aan de andere kant dacht ik ook wel van "Dit is mijn jaar en ik moet er alles uithalen wat er uit te halen valt". Daardoor heb ik toch besloten dat ik graag wilde wisselen van stad. Ik heb AFS een mail gestuurd met daarin de redenen waarom ik zou willen wisselen. Deze redenen ga ik niet vertellen in mijn blog omdat ik niemand wil kwetsen. Maar als je het graag wil weten ben ik best bereid om dit privé te vertellen. Binnen 3 dagen (het weekend zat er tussen), kreeg ik een mail terug van AFS dat ze aan het zoeken waren naar een nieuwe familie in een andere stad. Ik was enorm blij toen ik dit mailtje las en ik kon ook niet wachten om mijn nieuwe familie te gaan ontmoeten.
Op 8 februari kreeg ik een mailtje terug van AFS dat de contactpersoon van Arequipa, Diego een gesprek had gehad met mijn familie over mijn wisseling. Dit vond ik wel heel vreemd aangezien de familie niets daarover tegen mij heeft verteld. Maar goed. In de rest van mail stond ook erg goed nieuws. In Chimbote, een kleine stad in het noorden van Peru, was er een familie die mij graag in huis wilde nemen en dat ik volgende week al naar hun toe kon gaan. Ik moest alleen nog even aangeven op welke dag vanwege het kopen van de bus tickets. En ik moest natuurlijk ook nog afscheid nemen van mijn familie in Arequipa. Ik heb er tenslotte wel z'n 6 maand gewoond. Ik wilde graag goed overleggen met de familie wat voor hen het beste uit kwam maar dat maakte niet veel uit.
 |
| De rode stip is waar Chimbote ligt |
14 februari, de dag voordat ik zou vertrekken ben ik nog naar het centrum gegaan om wat chocolaatjes en een bosje bloemen te kopen. Thuis heb ik nog een kaartje gemaakt om de familie te bedanken. Maar toen ik dit 's avonds aan de familie gaf kwam het voor mij niet over dat ze er blij mee waren. Dat vond ik best vervelend.
15 februari had nog de hele dag om mijn laatste spulletjes in te pakken. Mijn bus ging tenslotte pas om 10 uur 's avonds. 2 koffers, 1 rugzak en een sporttas verder waren al mijn spullen ingepakt. Ik had toch iets meer spullen bij me dan gedacht. Verder op deze dag heb ik niet veel meer gedaan. 's middags ben ik nog even met de familie de stad in geweest.
Rond een uur of 9 's avonds zouden we vertrekken naar het busstation maar iemand had daar een ander idee over dus vertrokken we pas om half 10. Toen ik bij het busstation aangekomen was en ik mijn koffers wilde afgeven bleek dat ik meer moest betalen omdat mijn koffers zwaarder waren dan het toegestane gewicht. Een beetje vreemd want eerder was dat nooit een probleem. Toen de koffers weg waren begon het afscheid nemen. Ook al moet ik zeggen dat het niet veel voorstelde. Het was een korte knuffel en zoals altijd een kus op de wang. Toen dat gebeurd was wilde ik in de bus stappen maar bleek dat mijn rugzak niet mee mocht omdat het wieltjes heeft. Ook heel vreemd want ik ben al best vaak met de bus geweest en dat was nooit een probleem. Maar goed. Nog net op tijd kon ik naar de bus toe. Maar toen ik bij de bus was aangekomen kwam de volgende uitdaging al. Er zaten mensen op mijn plek en ook op de plek van de jongen die naast mij zou zitten. Naar heel wat gedoe en vertraging van 30 minuten vertrok de bus eindelijk richting Lima. De lange reis was begonnen.
 |
| Afscheidsfoto |
De volgende dag 16 februari, naar 17 uur in de bus zitten kwam ik aan in Lima. Ik werd met de taxi opgehaald van het busstation om naar het AFS kantoor te gaan. Hier werd ik opgevangen door Daniela, zij is de contactpersoon van alle AFS'ers met het universiteiten programma. Op het kantoor heb ik even uitgerust en daarna was het toch wel even tijd om wat eten te halen aangezien ik in de bus ziek was en moest overgeven. Ik altijd alleen niet heel veel tijd omdat om 6 uur het kantoor dicht ging en ik dan wel binnen moest zijn. Gelukkig was ik net op tijd klaar. Toen ik weer terug in het kantoor was, begon het lange wachten. De bus ging pas om 11:45 in de nacht. Na heel wat uren wachten ging ik rond 11:15 naar het busstation. Het was ongeveer 8 uur met de bus naar Chimbote. Gelukkig heb ik niet veel problemen met slapen in de bus en dit keer had ik ook nog het geluk dat ik een comfortabele stoel had waardoor de reis erg snel voorbij ging.
17 februari om rond een uur of 7 kwam ik aan in Chimbote. Het nieuwe avontuur was begonnen. Toen ik uit de bus stapte kwam er meteen een meneer op me aflopen. De vrijwilliger van AFS. Hij stelde me voor aan mijn nieuwe moeder en zusje terwijl hij ondertussen stond te wachten op mijn koffers. Aangezien ik in Arequipa alleen maar Engels praatte en de familie hier alleen maar Spaans praat was het best even ingewikkeld in het begin voor mij. Maar tegen mijn verwachting in ging dit toch nog best goed. Na een tijdje wachten op de taxi reden we uiteindelijk naar huis. Toen ik thuis aan kwam, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Het huis is enorm groot en op een moderne manier ingericht. Heel anders dus dan het standaard beeld van de woningen in Peru. Na even wat gegeten te hebben heb ik nog even een paar uurtjes geslapen. 's Middags ben ik samen met de moeder en het zusje naar het grote winkelcentrum gegaan en hebben we even rondgelopen. Daarna ben ik samen met het nichtje en het zusje nog naar de film geweest. Toen de film was afgelopen ontmoette ik de zussen van de moeder en hun dochters (nichtjes). Samen zijn we naar huis gegaan en hebben we daar nog gepraat. Ik vond dit erg gezellig.
Zondag 18 februari ben ik samen met de familie en de zussen van de moeder + alle aanhang naar het strand geweest. Het grootste deel van de tijd heb ik in het water doorgebracht. Het zeewater is hier zo veel warmer als in Camana. Ik had me al goed ingesmeerd maar als nog had ik aan het eind van de dag een rode neus. Toen ik thuis was wilde ik gaan douchen maar hier douchen ze eigenlijk alleen maar met koud water. Dat is even wennen maar ik moet zeggen dat het ook best fijn is aangezien het hier best wel warm is en je zo wel lekker af koelt.
Ik wilde ook in Chimbote graag weer naar de sportschool gaan zodat ik toch een beetje beweging heb en ik niet helemaal een tonnetje word. Want door het ongezonde eten ben ik toch best veel kilo's aangekomen in Arequipa. Maar toen ik in de eerste keer weer in de sportschool stond en mijn oefeningen deed, voelde dat niet helemaal goed. Ik had enorm veel last van mijn schouder waardoor ik besloten heb dat het mij niet verstandig leek om hier mee door te gaan voordat ik de problemen alleen maar erger maak. Hiervoor in de plaats ben ik al wel een paar keer wezen zwemmen om zo toch nog een beetje fit te blijven.
Aangezien in Peru dansen erg belangrijk is heb ik ook besloten dat ik wel graag Salsa wilde leren. Inmiddels heb ik op elke maandag, woensdag en vrijdag een uur Salsa les en op woensdag en vrijdag heb ik ook een uur Bachata. Ik heb dus na een hele tijd niets doen eindelijk weer eens een activiteit die ik 's avonds kan gaan doen.
Gister 6 maart, ben ik samen met de familie op stap geweest. De bedoeling was om te gaan zwemmen maar dit ging niet door omdat het zwembad dicht was. Daarna zijn we doorgereden naar een haventje. Vanuit hier zijn we met een klein bootje naar het eiland tegenover gevaren. Op het eiland was een klein strandje. Hier hebben we de middag doorgebracht. Alleen het zeewater was best wel koud en omdat ik op de heenweg een zeehond zag durfde ik niet echt te zwemmen... Verder heb ik wel enorm genoten op het strand. Hier zijn wat foto's.
Inmiddels ben ik al 2,5 week bij mijn nieuwe familie. En ik voel me hier een stuk beter op mijn plaats. Ik ben enorm blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Toen ik met mijn moeder uit Nederland afgelopen week belde zei ze ook dat ik sinds een lange tijd er weer een stuk beter en vrolijker uit zie.
Ondertussen is het ook nog maar 1,5 maand dat mijn eigen familie op bezoek komt. Ik kijk hier enorm naar uit en heb er enorm veel zin in.
Ik moet eerlijk zeggen dat het de laatste tijd een stuk moeilijker wordt om een blog te schrijven. In deze blog staan ook niet veel foto's omdat ik aan het reizen was. Ik hoop dat jullie ondanks dat de blog wel leuk vonden om te lezen.
Tot snel!
Liefs Jasin
Reacties
Een reactie posten